Bijna één op de vijf volwassenen in de wereld heeft mogelijk osteoporose ( poreuze botten). Dat zijn honderden miljoenen mensen.

Osteoporose, is een aandoening waarbij de botten poreus worden, dat kan bijna 20% van de volwassenen wereldwijd treffen, wat neerkomt op honderden miljoenen mensen. Hoewel de meeste botstructuren een flexibele mate van porositeit verklaren, verandert de osteoporose de interne structuur substantieel. De diagnose osteoporose wordt doorgaans vastgesteld door het ongebruikelijke van de botmineraaldichtheid, waarbij willekeurige grenswaarden worden gebruikt om individuen te classificeren. Volgens deze normen wordt ongeveer 10% van de vrouwen op 60-jarige leeftijd getroffen door osteoporose, waarbij de prevalentie wordt toegepast tot 20% op 70-jarige leeftijd, 40% op 80-jarige leeftijd en 60% op 90-jarige leeftijd. Vaak wordt aangenomen dat osteoporose vooral vrouwen treft; een derde van de heupfracturen komt echter voor bij mannen. Het levenslange risico op osteoporotische fracturen voor blanke vrouwen en mannen van 50 jaar bedraagt ​​40% en 13%.

Osteoporose voorkomen

Gelukkig kan osteoporose voorkomen worden. Studies met het grootste tweelingregister ter wereld hebben bewezen dat minder dan 30% van het risico op osteoporotische fracturen hoofdzakelijk aan erfelijke factoren is. Deze observatie bracht onderzoekers tot de conclusie dat levensstijlinterventies de focus zouden moeten zijn van fractuurpreventie, zelfs voor de oudste individuen. De substantiële variatie in het aantal heupfracturen tussen verschillende landen ondersteunt dit idee, terwijl de incidentie tienvoudig of zelfs honderdvoudig kan verschillen, wat erop wijst dat overmatig botverlies geen gevolg is van veroudering.

De Amerikaanse Preventive Services Task Force, die op bewijs gebaseerde klinische preventierichtlijnen opstelt, uitgebreide screening op osteoporose aan, met de naam door middel van een DXA-botmineraaldichtheidsscan, voor alle vrouwen van 65 jaar en ouder. Het kan ook gunstig zijn voor vrouwen met een hoger risico, zoals vrouwen met een voorgeschiedenis van een heupfractuur, rokers, zware alcoholdrinkers of mensen met een laag lichaamsgewicht, om vóór de leeftijd van 65 jaar een screening te ondergaan. Als de diagnose osteoporose wordt gesteld, of nog belangrijker, moet een diagnose helemaal worden voorkomen en moeten bepaalde voorzorgsmaatregelen worden genomen. Voordat we de behandelingsopties bespreken, is het echter van cruciaal belang om medicijnen te pakken die mogelijk osteoporose kunnen veroorzaken.

Maagzuur blokkerende remmers

PPI’s, protonpompremmers, maagzuur onderdrukt, zijn algemeen bekende medicijnen en worden verkocht onder verschillende merknamen zoals Prilosec, Prevacid, Nexium, Protonix en AcipHex. Deze medicijnen genereren enorme winsten, die jaarlijks miljarden dollars bedragen. In 2006 suggereerden twee observationele onderzoekers, uitgevoerd in Europa, echter een mogelijk verband tussen de consumptie van PPI’s en een hoger risico op heupfracturen. Het toenemende bewijsmateriaal was vervolgens de aanleiding voor de Amerikaanse Food and Drug Administration om in 2010 een veiligheidswaarschuwing uit te brengen, waarbij het gebruik van PPI werd geassocieerd met fracturen van de heup, pols en wervelkolom. bestaan ​​zijn er talloze uitgevoerd waarbij meer dan twee miljoen personen betrokken waren, waardoor een incidentie van heupfracturen blijkt bij zowel langdurige als korte termijngebruikers bij alle doseringsniveaus.

Ironisch genoeg heeft een grotendeels deel van de bevolking die deze medicijnen gebruikt, ze eigenlijk niet nodig. De FDA heeft PPI’s alleen goedgekeurd voor gebruik op korte termijn, variërend van 10 dagen voor de behandeling van H. pylori-infecties, twee weken voor brandend maagzuur, acht weken voor zure refluxziekte en twee tot zes maanden voor zweren. Niettemin bleek uit een gemeenschapsonderzoek dat de grote van de gebruikers deze medicijnen langer dan een jaar gebruikten, en dat meer dan 60 procent van de patiënten ze op ongepaste wijze gebruikt, vaak als een verkeerd middel tegen kwalen als ‘indigestie’.

Maak een einde aan buitensporig gebruik

De pleidooien van de toezichthouders om een ​​einde te maken aan dit buitensporige gebruik worden vermeden, waardoor de situatie zelfs nog zorgelijker is geworden nu deze medicijnen zonder recept verkrijgbaar zijn. Het kan lastig zijn om uit hun greep te komen, omdat de ontwenningsverschijnselen wekenlang aanhouden. Zelfs personen zonder geldige symptomen die deze medicijnen gedurende twee maanden krijgen en vervolgens op een placebo zijn over beëindigd, kunnen pijnlijke symptomen die verband houden met zure overbelasting, zoals brandend maagzuur of zure reflux. Hun toestand verslechtert dus vergeleken met het moment waarop ze voor het eerst begonnen met de inname van medicijnen.

Naast een bijkomende gevoeligheid voor botbreuken, wordt deze categorie medicijnen ook in verband veroorzaakt met een grotere kans op het ervaren van andere potentiële bijwerkingen op de lange termijn, zoals longontsteking, darminfecties, nierfalen, maagkanker en hart- en hart- en vaatziekten. Bijgevolg kan de impact op de gevallen verhelderen zoals het rapport met de titel “Snelle en foutieve erectiestoornissen bij een gezonde jonge man na het starten van vrij verkrijgbare omeprazol” (beter bekend als Prilosec). Voortijdige sterfte is ook een punt van zorg.

Bepaalde personen met aandoeningen zoals het Zollinger-Ellison-syndroom, veroorzaakt door tumoren die overmatige maagzuursecretie veroorzaken, kunnen de balans tussen de risico’s en de voordelen op de lange termijn vinden. Dit staat echter in schril contrast met het duizelingwekkende jaarlijkse aantal van 100 miljoen recepten voor PPI’s alleen in de Verenigde Staten.

Niet-farmacologische benadering voor het beheersen van zure reflux omvatte de verliezen van overgewicht, stoppen met roken, het vermijden van vetrijke maaltijden (vooral binnen twee tot drie uur voor het slapengaan), het verhogen van de consumptie van voedingsvezels en het accepteren van een overwogen plantaardig dieet. Het is vermeldenswaard dat niet-vegetarisme tweemaal zoveel risico met zich meebrengt op door zure reflux veroorzaakte ontstekingen.

Het risico op een heupfractuur is in verband gebracht met verschillende soorten medicijnen, waaronder antidepressiva, medicijnen tegen de ziekte van Parkinson, antipsychotica, angstmedicijnen, orale corticosteroïden en H2-blokkers – een prominente klasse van medicijnen tegen brandend maagzuur, het bestaan ​​uit Pepcid , Zantac, Tagamet, en Axid.